มัน ๓ หมายถึง ส. คําใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง สําหรับผู้ใหญ่เรียกผู้น้อย มีเด็กเป็นต้นตามสถานะที่ควร สําหรับเรียกผู้อื่นอย่างไม่ยกย่อง และสําหรับเรียกสัตว์หรือสิ่งอื่นทั่ว ๆ ไปตามที่ควร, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.
ก. เพลิน, ถูกอกถูกใจ, ออกรสออกชาติ, เช่น เกาเสียมัน.
ก. อยากกัดอยากกินอยู่เรื่อย ๆ.
ก. อยากใช้มือเล่นหรือทำเป็นต้นอยู่เรื่อย ๆ.
ว. มีรสอย่างรสกะทิหรืออย่างถั่วลิสงคั่ว; เป็นเงา, ขึ้นเงา, เช่น เหงื่อออกหน้าเป็นมัน.มันแปลบ ว. มันเป็นเงาวับ, มันปลาบ หรือ มันแผล็บ ก็ว่า.
ว. มันจนมีน้ำมันเยิ้มหรือลอยเป็นฝาขึ้นมา.
ว. มันมากจนแทบจะหยด.
ว. แน่, แน่นอน, เช่น ใจมั่น; แน่น เช่น จับให้มั่น.